Bana merhamet edin düþlerim, ah düþlerim
Yar yetimi olmuþum, sýzlýyor gülüþlerim!
Kaçtým tüm gerçeklerden açýtýnca canýmý,
Sokuldum düþlerimin sorgusuz günahýna,
Yoldaþ ettim sevdama yoksul heyecanýmý,
Heveslendim gecenin mevsimsiz siyahýna!
Farkýnda mýsýn hayat, sen kötürüm ben garip
Bir yaným sana teslim, diðer yaným muharip
Yârin bir selamýyla muþtulanmaya talip
Baþka þey lazým deðil kalbin inþirahýna
Zirvelerden süzülüp dolarken avucuna,
Kurþun diye sürüldüm namlularýn ucuna,
Kaþ çatarken saadet talihimin burcuna,
Hangi sevda yakýþýr halimin izahýna!
Yýldýzlar yâre benzer, ben vefanýn adýyým,
Hüzün bende bahtiyar, sevdanýn muradýyým!
Yeryüzü aþklarýnýn efsunlu feryadýyým,
Dokunan iflah olmaz yüreðimin ahýna!
Aklýmýn yamacýnda alev alýr ilkbahar,
Yâr ömrümün sultaný, yâr varlýðýmdaki har,
Yâr kalbimde oldukça, neyime lazým âhar,
Ýtibar eder miyim, cihanlarýn þahýna?
Hiçliðim okunurken kaybolduðum ummanda,
Gözleriydi gördüðüm yýldýzlý asumanda,
Dokunduðum her hayal “yâr” oldukça zamanda,
Saltanatlar kurulur gönlümün sabahýna!
Hayat üstüme varma, yüreðim aþka yorgun,
Ruhum kabýna sýðmaz, tebessümlerin durgun,
Gönlüm kimseye deðil safi kendine kýrgýn,
Varma üstüme hayat, meylim yok semahýna!
Aþk sýnanmaz sevgili, aþklar aþýðý sýnar,
Aþkta vefa olmazsa, önce seni aþk kýnar!
vakit, 17 Ekim ..
(Sevim Yakýcý – Almýla Kargülü)