TEFEKKÜRE DAVET

Güneþ bu kadar mý yakýþýr göðe
yaðmur hakeza yeryüzüne.
Yýldýzlar simli nakýþ gibi serpilmiþler geceye.
Ýbret i Alem der hamd ederim
milyarlarca mucizeye.
Düþünüp de þöyle dalýnca âtiye
hayretler içinde kalýveriyorum.
.
.
.

Kimi doru atýný,
eþini dostunu gardaþýný.
Kimi ise evini barkýný,
saray gibi yatýný.
.
.
.

Boþunadýr tüm ayak diremeler,
sallanýr eller.
Bir top bezdir götürdüðü,
isyandadýr diller.
.
.
.

Almýyor hafsalam dönüyorum þaþkýna...
.
.
.

Deðirmen misali, bir doluyor bir boþalýyor, ya þu alem.
Aklým ermiyor
diyorum ki Allah’u Alem.
.
.
.

Bunca insan doðarken bir o kadarý ise ölüveriyor.
Sanki bir bardaktan diðerine doluveriyor.
.
.
.

Nereye gidiyor bunca insan diye sorgularken kendimi,
adeta pusulasý þaþýyor,
yýkasým geliyor akýl bendimi.
.
.
.

Ulu bir aðaçsa diyorum,
dünya misal olarak.
Bizlerse her gün dökülen yaprak.
.
.
.

Nasýl bir baðýrdýr ki düþünün þu kara toprak.
Ana kucaðý gibi uyututur bizi,
asýrlarca baðrýnda saklayarak.
.
.
.

Uyunur mu uyunmaz elbet.
Ama tüm bunlarý hak ettik.
Bile bile bu ömrü Allah’ým!..
Nasýl da beyhude tükettik.
.
.
.

Utanmadan geldik dergahýna,
yüzsüz yüzümüze gererek perde.
Ýstersen kuþ tüyü döþek olur,
ol de oluversin Ya Rab!..

Nasýl uyunur kara yerde?
.
.
.

Geldik huzuruna hiç düþünmeden günahlarýmýza günah katarak.
Nasýl yatarýz demedik
yýlan çýyan ayný yerde,
tenimize taþlar batarak.
.
.
.

Affet Ya Rab nedamet ile
umut ile açtýk sana ellerimizi.
Sen baðýþla
ettik sana emanet
ruhlarýmýz ile bedenlerimizi.
.
.
.

Gaffar’sýn Rahim’sin affet bizi!..

Ya Rab sen Muktedirsin
Kadirsin derman olursun
en onulmaz derde,
yükselt göðe, garip býrakma bizi
kara yerde...

.
.
.



Sosyal Medyada Paylaşın: