Bîcan
I
………………………………..Ýlkel yalnýzlýðýma
terkedilmiþ bir þehir kadar yalnýzým
üzerimde kýtmîr yorgunluðu
kavuþmaz göz kapaklarým bu hoyrat gecelerde
þarabýn kan kýrmýzýsýnda ararken is/yanýmý
kýzýl saçlarýmýn alevinde
-en derinlerde gömülüdür ilkel yalnýzlýðým-
aç bana yüreðini Bîcan
utangaç gözlerime süzülen yetim bir þiirle geldim sana
al beni kuytularýna!
Yüreðime döküldükçe sýcak aþk gazellerin
parmaklarýmýn dansýnda çalar tanrýsal bir lir
sessiz yakarýþlarda dirilir ruhum
bir intihar yortusunda düþ kýrýklýðým
yenik düþer gözlerim
……………………gözlerine
bak bana Bîcan!
-ki bakýþlarýn-
kanayan yarýnlarým
yýkýk hanelere benziyor yüzüm
-bir var bir yok arasý-
cemreler düþ/tü teninde
tenin güneþ yankýsý
avuçlarýmda üþüyen hâr
uzat ellerini Bîcan
en sýcak tutuþlarýnda ellerim
-ki ellerin-
sancýyan gecemin doðan þafaðý
II
Tuðyan uçurumlarýn kýyýsýnda
yüreðimi yýkadým þefkat yaðmurlarýnda
her sözcüðün deðdiði acý bir hüzünle
hiçliðe savurdum sensiz yanlarýmý
nedensizdi maðrur gözlerime bulanan keder
sebepsizdi hüznüme sebep olan kader
kaðýda damlayan hecem
hüznümün feryâdýdýr
al beni sensizlikten, al götür yüreðine
Büþra Arslan Meçin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Büşra Arslan Meçin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.