Günün en neþeli yerinde ayrýldýk Hüzünlerimizi kentin salaþ meyhanesinde býraktýk Güneþle merhabalaþýyorduk her sabah Gece olmazsa diyorduk bir aðýzdan Hep sevda türküleri duyuyorduk, cýzýrtýlý çýkan radyo frekanslarýnda. Þimdi; Gecenin karanlýðýna akýyor, bendeki hasret yumaðý. Sessizce geçip gidiyorsun, yüreðimin ýssýz kýyýsýnda. Upuzun yalnýzlýk çöker gözlerimin karasýna, griye döner gece. Ve yaðmura tutulan çocuk gibi, kaçýyorum, her þeyden. Asi sevmelerim hariç.
15 Ekim 2020 Hüseyin Taþdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüseyin TAŞDEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.