Bu akþam sürgüne gönderdim usu
Mehtabý perdeyi açarken gördüm
Ayýn hiddetinden korkan kâbusu
Ardýna bakmadan kaçarken gördüm
Hayâlî naðmeler sunarken udum
Mest etti daha ilk aldýðým yudum
Umut deryâsýna dalýp uyudum
Ye’si bir köþede nâçarken gördüm
Hadsizdi sevincim, ufkumun eni
Yataða sýðdýrdým koca evreni
Mazide kaybolan bendeki beni
Etrafa tebessüm saçarken gördüm
Saatin üçüydü belki de beþi
Gezdiðim yerlerin yoktu bir eþi
Þuasý buz kesen küskün güneþi
Bahtýmla kol kola geçerken gördüm
Âlemi seyrettim bir kuþ bakýþý
Ýlâhi tondaydý her bir nakýþý
Koydular önüme yaz ile kýþý
Ýçinden baharý seçerken gördüm
Bir baþka güzeldi rüyamýn rengi
Pembenin dozajý, tozu, ahengi
Kartallara karþý kazanýp cengi
Göklerde süzülüp uçarken gördüm
Akrep kölem idi yelkovan uþak
Zamandan beriydi yattýðým döþek
Ektiðim hayaller vermiþti baþak
Kaderi yanýmda biçerken gördüm
Çalýnca gerçeðe kurulu saat
Kardan bir helvaya dönüþtü o tat
Ardýndan seðirttim, seslendim... fakat
Baþka bir diyâra göçerken gördüm.
Mecit AKTÜRK