KARANTİNA DA RÜYA
büyük küçük karaltýlardan bir aydýnlýða
pencereler açýlýyor rüzgar tarlasýna
bir koyup bin alýnan öfkelerin tarlasý
rüzgar esiyor gözlerin gölü üzerinde
saklanmýþ mezarlarýndan horluyorsun hor hor
kaç kere gömmüþsem kaç kere yýkadýysam “o”
naþý ,öfkeyi ,isimsiz taþlarýn altýna
karanlýk sisli bulutlarýn altýnda çaktý
öfkenin y’eli belki intikamýn yakamdan
düþmeyen ekinlerindi solmayan ,gülmeyen
konuþmayan sesi duymak istedim çok defa
belki sen de konuþmak istiyordun rüzgarýn
rüzgarýn hýþýrdadý önce karanlýklara
yýrtýldý öfkelerinin tarlasý þimþekler
isimsiz ,isimli isimsiz çaðýrýyorlar
beni yelden,beni benden önce alýyorlar
veda hutbesi bu haþin rüzgarlar esiyor
mezarlýklar ,mezarlar ,mezar taþlarý silik
isimsiz öfkeleri dudaklara rüzgara
býraktýlar beni, beni benden ala ala
horlaya hortlaya karabasan çöke çeke
Sibel Karagöz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.