Zor çıkarız bu yaralardan sabaha ...
hayatýma giren herkes mitolojisini oluþturuyor
önce tanrýlaþtýrýp tapýyorlar
sonra inkar ediyorlar I.
içini gömdüm senin
ruhun yalýnayak
bakýþlarýndan bir geçiyor iki geçiyor
üç allahýn hakký
hani benim hakkým
bir þiir senden geçiyor
güpegündüz
el feneri tutuþturulmuþ kalbinde
karanlýk baðdaþ kurmuþ
ötele geçsin öte yana
zor çýkarýz bu yaralardan sabaha
dokunulmaya hasret kadar uzak sözlerin
hep kuþkulu
sen alýþtýrýyorsun beni saçlarýna
saçlarýn deniz kadar kumlu
bedenim namlu
senin de vurulur kalbin
sürüldükçe hayat kaderine
kurþuni bir aðýrlýk göçer
hangi hörgüç
korkundan geçer
tanrý kokusu
günah kokusu
aþk kokusu
benim hepsinin korkusu
II..
istanbulun muayyen günlerinden birinde
denizi kan tutmuþ beni tutan sadece sen
tecavüzle baþlýyor her intihar yeni güne
adresim uzak þimdi ellerine
ellerin
týpký
gökyüzünde gereksiz bir sefalet mavisi
ellerin yorgunluklarý kaplarken
seviþmelerimiz yaðýz atlardý
geceleri
paranoyayla soyunan ayýplýðýmýz
çitilenmeyi bekleyen masum kýrmýzýlardý
bir kanat atýmlýk caným vardý
boðulurken nefesi boðazýn
sabýrsýz dudaklarýna uçardý
ki
seni öpememek
bütün çýkmaz sokaklarýn adýydý
çýkmadýkça canýndan
aþk
cehenneme açýlan kapýydý
þimdi
ya al içeri
ya da geç içeri…
alicengizoyunu
(…yakmadan ýsýtan güneþin, üþütmeden serinleten rüzgarýnda ölelim sevgili ...)
Sosyal Medyada Paylaşın:
alicengiz oyunu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.