Ay Sızısı

Ay sýzýsý olmalýydý adýn!
En leylim gecede kalbime kazýnan kar tanesi
Rüzgârsýz gelgitlerinde okyanuslarýn,gebe býraktýn kendini bana!
Dalgasýz kalmýþ bir kent kýyýsýdýr göbek baðým þimdi.
Arsýz kuþlarýn çýðlýklarýyla çýnlayan gökyüzündeydi
Evin!
Gökevinin acý veren gerçeðinden akan kan benimdi;andaki saklý "zaman" benim!
Düþlerimde ölüleri yýkardým...
Bir mezar kazýcýsý
Bana sevdalanan tüm meleklerin ruhunu kanattým !

Kanatsýz bulutlarýn gözlerindeki yaðan kar gibi "beyaz " koymuþtu adýmý tanrým !
Önce ayaklarýmý yýkadým ve yýktým sonra büstümün soysuz yüzündeki iklimi...

Bekleyiþin dizelerindeydi ,ellerimin soluðunda kuruyan "gülce" aþk
Dað sandýðým gölgeler öpüþüyordu gölgesiz göl kenarlarýnda
Ah! O bahtsýz öpücük
Kalbimden çýkaramadýðým kurþun gibi bir doðum çýðlýðý doðuruyordu gül aðacým...

Önce adým
Sonra adýmlarým
Sonra yol ve kadýn
Sonra yol ve yol ayrýmlarýnýn düþleri ,kayýp hüzünleri hatýrlatýyordu
Anýlarýmý kanatlandýrýyordum gökevimin çýplak pencerelerinden...

Kuþlar kýþlara hapis
Göçmek bir hatýra oluyordu,çoktan unuttuðum nefes...
Kim bilir kaç istasyon bekliyordu beni karlý daðlarýn ardýnda...
Geçmiþin þarkýlarýný doðurduðunda dolunay
Aysý yüzünden trenler göçüyordu...
Durmaksýzýn devam eden eden tiz çýðlýðýna gizleniyordum ,güzelliðinin çaðýný hatýrlatan kývrýmlarýnda gezdiriyordum bakýþlarýmý o neþeli viþne aðacýnýn,kýþ öyküleri üþüþmüþtü yýllarýn izini süren kýrýþýklaþmýþ alnýna.... Üþüyordum.
2015-apieceofrose G.A.




Sosyal Medyada Paylaşın: