Seni düþledim ya, mevsimler boyu Gidiyorken, sende beni, unuttum Aratmaz asuman, düðünü, toyu Kayan yýldýzlarla, ben dilek tuttum Gidiyorken, sende beni, unuttum
Hem seni hem de, kendim özlerim Boþa gitti yazýk, tatlý sözlerim Uykuya hasret þu, yaþlý gözlerim Yalnýzlýðý, hep koynumda, uyuttum Gidiyorken, sende beni, unuttum
Zirvede ki o aþk, bir kez inmedi Vuslatsýz aþk, hiç içime, sinmedi Kalpte sýzým gözde yaþým dinmedi Sürekli aðlayan, kara buluttum Gidiyorken, sende beni, unuttum
Bak ramak kalmýþtý huzur bulmama Kim engel olurdu, söyle gülmeme Bir bakýþ yeterdi, mutlu olmama Sevda kuralýný, hatmedip, yuttum Gidiyorken, sende beni, unuttum
Bazen aðlayarak, bazen gülerek Müzmin acýlarý, kalpten silerek Asýrlýk aþklarý, bir bir bularak Tercüme ettirdim hem de okuttum Gidiyorken, sende beni, unuttum
Kabul etmez oldu ne gök nede yer Umrum da olur mu, el alem ne der Lüzumsuz diyor ki “beni” bana ver Seni tanýmadan ben çok mesuttum Gidiyorken, sende beni, unuttum
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk LÜZUMSUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.