EL Değme

Unuttuðumu sandýðým gecenin
sabahýnda gözlerim.
Sesin en derinden kulaklarýma geliyor,
Her hücreme yer eden sevgin kaybolmuyor,
Tükendiðimi bile bile
seni neden seviyorum,
El deðme! Býrak kanaya
kanaya aksýn içimdeki sen!


Zoraki sevdaya kapýlan
kalbime isyanlarým.
Senin aþk’ý sahiplenecek
gücün yoktu, benim dünyaya
kafa tutacak deli cesaretim,
Biliyorum olmazdý, bak yine
fikrimde fütursuzca geziniyorsun.
Bizi býrakma demiyorum! 
Tek kiþilik sevgime El degme!


"Unutur gider hayatýna
devam edersin" demiþtin.
Senin dýþýnda herþeyi unutuyorum,
maskeler arasýnda gülmeyi adet edindim,
Kimseler yokluðumu bilmesin diye
yüreðim acýyarak seni anlatýyorum.
Bir gamzesi var ecel gelse beni oraya
gömün diyerek senden söz ediyorum.
Unutmayý bilseydim önce senden
geçerdim ,
El deðme! kalbimdeki sana.


Bak öylede böylede yaþýyorum,
kurak bir toprak gibi.
Göz yaþlarýna hasret
kalýrcasýna susuz açým.
Duyuyor musun? Bir yerlerden sesimi
sabahýn 5 ’i ve ben yokluðunun kýyýsýnda
vurgun yiyorum,
Saçlarýmda sayamadýðým aklar her
biri ayrýlýðýn karý’ndan kalma.
Özlediðim günlere El deðme!


Korkusuzca sevmeni beklemiþtim.
Herþeye raðmen, elimden yüreðimden
tutmaný, neydi sana engel olan,
Küçücük kalbimle, dimdik sevdamýzýn
arkasýnda dururken gidiþindeki
ürkeklikligin anlamý ne?
Yolun açýk olsun demeye
dahi dilim varmýyor, sana
giden yollarýma El deðme!








Sosyal Medyada Paylaşın: