Ben MAHİR

Gökkubbelerden selalar verilirken
dünya ya gözlerimi açmýþým.
Deprem þiddetinde,
Anne kucaðýna düþmüþüm.
Ufacýk yaþýmda ilahi sevdalýsý ..
Ýmam Hüseyin aþýðý,
Hamza heybetine
hayran, duruþuna mest olmuþtum.


Oturduðum sofranýn eksikliði
ile hicranlara uðrardým.
Baba kokusunu, abla gülüþünü arardým;
Bir an evvel büyüyüp asker ocaðýnda,
komanda olma arzunu taþýrdým.


Gücünü kudretini zalime saçmak isteyen,
Mazluma zýrh, ezilmiþe kanat
açmaya gönlüm, o gücü diledim.
Ben Mahir! Kýz kardeþimin "Babam gibi
adam" sözünü duyduðumda mum
gibi erirdim ..


Büyük hayallerim vardý.
Önce askere gidecek komando olacaktým,
Haine zalime, soysuza meydan
verme’den köklerini kurutacaktým.
Baba mesleðini elime alacaktým,
Ayný dedem gibi, kocaman
bir ailem olacaktý,

Taa ki .. o geceye kadar ..


Savaþ daðda, kýrda bayýrda deðildi,
Ateþ edenler, benim milletim. Gece
gündüz dua ettiklerimiz
Yurduma kâbus gibi çökenler ayný
ekmeði, suyu içtiðim deðilmiydi ki,
Asýl asýl o zaman ilk
kurþun gögsüme saplandý ..


Ýçimde bir duygu, kulaðýmda bir ses
"Þehadet Þehadet" diye kalbimi sarýldý
Ben Mahir! vatan, vatan dideleriyle
tutuþarak meydanlara en ön saflarda,
Göðsünü siper eden
17’sinde Türk evladýyým ..


Tanklarýn ihanet sesiyle, kardeþ
bildiklerimin kurþun’uyla,
17’sinde Þehadet’e erdim,
Peygamber tozuna karýþmanýn
huzuruyla gözlerimi yumdum ..


Ben Mahir! Bu vatanýn
saf yaðýz delikanlýsý.
Babasýnýn var, Anasýnýn
gözünden sakýndýðý evladý!
Hain soysuzlar bilsin ki! Bu vatanda
ne Mahirler, ne Ömer halisler biter.
Biri gider bini gelir!


15 temmuz þehidim Nurlarda yatasýn
Bu vatan bu millet senin gibi nice
evlatlarýna minnattar .. !!!

Sosyal Medyada Paylaşın: