Ölüm kokar

Uykularým kaçýyor, mevsim yine son bahar
Göçmen kuþlar dönüyor, hiç durmadan havada
Yeþil dallar sarardý, çünkü mevsim son bahar
Ölüm kokar yer ve gök hüzün var, da havada

Uykularým kaçmakta, mevsim yine son bahar
Dökülmekte dallardan, ömrü dolmuþ yapraklar
Gece gündüz demeden, çok yaðdýkça yaðmurlar
Ölüm kokar yer ve gök her yaðmurlu havada


Gelip geçmiþ her aya, yaz bahardýr diyorken
Kýþ yaklaþtý bir anda, daha mevsim bitmeden
Aðaçlardan yapraklar dörder beþer düþerken
Ölüm kokar yer ve gök yaprak dolu yollarda

Her gün sabah bakarken boz bulanýk daðlara
Gönlüm geçer daðlardan, bakmam artýk daðlara
Ben baktýkca, her sabah boz bulanýk daðlara
Ölüm kokar yer ve gök çoban gezen daðlarda

Yaþýyorken kul yüksel þu geldiði son demde
Soðuk sýcak demez de, bakar durur daðlara
Hak dan gelsin ölüm der büyütmez hiç gözünde
Ölüm kokar yer ve gök ne görmüþse daðlarda

26 Eylül 2020
Ahmet Yüksel Þanlýer











Sosyal Medyada Paylaşın: