İNSAN YÜKÜ AĞIRDIR, SEVMEK GEREK ÖNCE!..

kundaðý kefen kadar beyaz
kocaman bir bebek gibiydi artýk

gözlerinde yaþ eksik olmuyordu
kendimi bildim bileli hep duygusaldý
ama bu kadar canýmý acýtmýyordu
git gide çocuklaþýyordu ilerledikçe yaþý
dinmek bilmiyordu gözünün yaþý

titrediðinden elleri
suyunu bile içemiyordu
öyle çok muhtaçtý ki ilgiye
utandýðýndan olsa gerek
beni sevin diyemiyordu

bir annenin merhametiydi aslýnda yüreðinin özlediði
çocuk gibi okþansýn isterken
yorgun kalbi
içten gelen
samimi bir ilgiydi tüm istediði

bir hüzün dalgasý yalýyordu
için için aðlýyordu
acý acý gülerken
sesi titriyordu elleri gibi

yük oluyorum artýk size

aþk olsun babacýðýmý
duymuyordu bile
yük olmak ne demek
olur mu öyle þey
derken

çocuk gibi
dudaklarý bükülmüþtü yine
uzaklara daldý gitti

kim bilir neler geçti içinden
bir off çýktý ta derinden
gözlerini silerken

bir gün elbet alacak emanetini
ha bir eksik
ha bir gün fazla
gönderiverse artýk
ölüm meleðini
fazla sürünmeden
ele ayaða düþmeden

bunlarý derken de acý acý
gülümsüyordu

insan yükünün aðýrlýðýný
o da çok iyi biliyordu





...

Sosyal Medyada Paylaşın: