GÜLÜMSEMEK EN MUTLU KEDERİMDİ...

Sözcüklermiþ marifeti aþkýn
Belki de rahmetin ta kendisi
Uzantýsý hayatýn hele ki güne dip not eklediðim
Güncemde kaykýlan bir eksen ki…

Maðdur düþlerden ördüm ben mevsimi
Mevsim olmaya özlemimi de yitirdim
Aslýnda yiten de yeten de zamanýn kabarýk örtüsüydü
Ve Ýlahi bir ateþte aþka düþen imlecin
Tevazu yüklü gölgesi:
Þiir olmaya meylettim önce
Öncem olmaya meyletti kalem
Kapýp koyuverdiðim sözcüklerden firar ettim sonra.

Yalnýzlýk keten helvamdý
Ve hala oyuncak yüklü kabrim
Ki ölmeden girdiðim derin bir özlem
Karanlýðýn hicvinde demlendiðim
Aydýnlýk olmaya meylettiðim
Sýzlasa da yaram
Daha çok kanamanýn yollarýný arýyordum
K/anmak hep güzeldi aþka
En çok da kendini yanýltan bir gök taþý
Düþerken baþýma
Gülümsemek en mutlu kederimdi
Kaderimde yaratýldýðým bir gülde saklýydým madem…

Sýrlar verip veriþtirdiðim dünüm
Dün olmaya meylettiðim her yeni günde
Aydýnlýk bir yarýn örmekse basireti b/aðlanan mutluluk
Ne de olsa mutlak bir kaygý ve sayýydým
Ne asal ne asalak
Aþkýn aklý kaç karýþ havadaysa
Endamlý bir düþtü gördüðüm iþte
Hayatýn ritminde bir çentik bir çizik
Attýðým öðretmen edamla
Öðretmekle öðrenmek arasýnda gidip geldiðim
Kaynattýðým evren
Kaybolduðum o ýssýz orman
Kendime çýktýðým her çýkmaz sokak
Solumda köstekli saat
Ve somurtan bir çehre
Mutluluða özlemim kendimce
Geçiþtirdiðim ömrün fiyakalý yalnýzlýðý.

Her düþün bir göreni vardý
Her görenin de bir tanýðý
Gözlerimde ela bir gülüþe sayýp sövdüðüm
Metruk yüreðimde lacivert bir gözyaþý
Geceye meylettiðim rüzgârdan yanaydý
Efkârým.

Aralýksýz nöbette umut
Ve unut,
Demenin meali olsa olsa sessizliðime düþen sözcüklerim
Ne ölümdüm ne kötü
Ne vardým ne yok
Yok olmaya muktedir olmaksa aþkýn çapaðý
Her örüntüde üzünç yüklendim
Özrümde saklý diri bir rivayet
Mutluluða delalet ýsrarlý bir gözyaþý
Her ne hikmetse aþkýn da menkýbesi
Hüzünle yýkayýp yüreði
Özlemle duruladýðým dört mevsimi.

Göðe adadýðým bir aþk
Yerde yürüyen bir aðýt
Sevmekten ötesi olmadý iþte olamaz da
Hele ki ruhum firardayken bir ömür bedenimden
Solmaya muktedir bir þiir daha döktüm
Yapraklarýmdan
Bir de isyankâr çiy tanesi sapýma konan
Bir uður böceði idi uðurum ve muradým
Çið çið yediðim acýlar artýk neyin uðruna
Þimdimle gömün beni ve þiirlerimle
Kat çýktýðým mevsimin de beli büküldü madem
Býrakýn da sefasýný süreyim
Yazmaya aday bunca þiirin
Hani olur da düþer yolun dizleri titreyen
Dizelerin diyarýna…

Sosyal Medyada Paylaşın: