Aldırma

’acýmýn vârisi...

bana ayrýlýklarý verip
hangi imtihanda cennet’sin?’



aldýrma..

seninle kirlenmedi mi tüm renklerim..
rüyalarýmdaki yansýman kül ise
ay’a öfkem bu yüzden deðil mi?
....



ve þehrin tüm dergâhlarý
saf tutulasý kalabalýklarda
o masumiyeti aylak þafaklarda cehennem etti

..



bir veda akþamý kadar
yalnýzsak hele..
güneþde yoksa sabahlarýmýzda
gecelerimiz de en güzel fecr’e
iþtah kabartýyorsa...
kalanýmýz yanýmýzda kehribar bir yalnýzlýktýr
artýk...

..


kýran kýrana bir savaþ
gözlerin kadar yas’lý..

bakma bana
benim göðümün makberi yok
mabedim kýrýlgan..
avlularda o ’ses’yok

sýzým yusufun yýrtýk gömleðinde sancýda
yokluðun iki nehrin çarpýþmasý gibi
gel artýk!
gel sar,titrek ellerinle beni..
her gece dar aðacý etme kabuslarýmý
konduðum bu dallar yaydan çýkmýþ tufan


...

kalplerin karanlýk olduðu diyarda
karabasanlar basardý savruk geceyi
doðdumuz bu topraklarda afaroz et benide
sus-sun içimdeki bu çocuk aðýdý.


her gece efkâr misafir olur bedenime
gözlerini þahit kýlar..
düþlerimi alýr da bir tezgahta
ince bir sýzýya ortak eden sancýlarla
sangi her güne gebe býrakýr..

geç olmadan
vaktimiz dolmadan
ölüm gelmeden
düþür beni menziline..
ya da duyulmasýn kubbelerden yokluðunun sesi..


’’demedim gölgeler arasýnda ’hiç’liðimi
yürüdüm, mabedimi yaktým da
yine seni yerinde sað edemedim..’’


Belma.





Sosyal Medyada Paylaşın: