Bana bir aþk borcun var þair
Sustuðun zamanlardan kalma
Ahþap sokaklarý geçip sana koþtuðum zamanlardan
Yüzüne dokunmamak için içimi tuttuðum zamanlardan
Oysa hangi kitabýn hangi sayfasýný çevirsem
Sanki bir sonraki sayfasýnda sen geleceksin gibiydi
Sen konuþacaksýn gibiydi, sayfalarca, kelimelerce
Her satýrýnda senden acayip acayip huylar
Þaþýrmak olurdu hayatýn kendisi
Sonra kitabý, sen kokarcasýna yüzüme bastýrýrdým
Uyuduðum zamanlardan kalma bir sarýlýþ bu
Delice bir alýþkanlýk
Biraz rüya
Gerçeðe dönüþmeyi bir türlü beceremeyen
Elyaf kokusu
Kafasý bozuk bir sardunyayý gibiyim
Bir türlü güneþe, yaðmura
Ve havaya
Derdini anlatamamýþ da
Sevmeye devam etmiþ kuruyan yapraklarýyla
Bana bir kavuþma borcun var þair
Bir dokunuþ, bir sürü uyku borcun var
Özlenesi dudaklarýndan öpüyorum þimdi geceyi
Karanlýðýný koparýrcasýna ýsýrýyorum
Gülün dudaklarý kanýyor
Ýstemsizce kanýyor sana dair bütün kesikler
Ýstemsizce üþüyorum
Ýstemsizce, bir kanepe kadar yorgun düþüyorum dizlerine
Ve istemsizce özlüyorum huysuzluklarýný
Kafasý karýþýk bir sardunyayý gibiyim
Bir türlü anlam verememiþ
Topraða, saksýya
Ve balkona
Ýçin içini yemiþ de
Beklemeye devam etmiþ solan çiçekleriyle
Bana bir kapý borçlusun þair, sana açýlan
Senden gitmeyen, gidemeyen
Eþiðinde davetkâr sesinin sabah buðusu
Odalarýndan bir köþe borçlusun, her köþesinde yüzün
Bir pencere borçlusun
Pervazýnda ellerim güvercin tedirginliði
Ve yaðmur yaðarken
Usulca
Gel.