Aðýr bir þeyler var sesinde
Zamaný zamanla aðýrlaþtýran
Seni doyasýya özlemek bunlardan en aðýrý
En avunulmaz bir gevezelik bu
En sonbaharýn en kýþa üþüyüþü
Aðýr bir þeyler olmasý
Bir ormanýn kendi kendine testere saplamasý gibi
Seni bana aðýrlaþtýran
Beni sana getirmeyen þeyler var
Ellerimde bir kavuþma sancýsý
Gözlerim hep ayný paye ile sabaha uyanmýþ
Bir iðne deliðinden geçer gibiyim
Ýpte yürür gibi seviyorum, yüzünü, sesini
Ayný dalda kýrýlmayý
Ayný kanatta göðe dalmayý özledim
Aðýr bir þeyler var yokluðunda
Hani büyümeyen yanýn vardý senin
Ellerinde masumiyet söylesene ayný dokunuþ mu?
Kýzýnca daðlarý deviren bakýþýn, kaþlarýn arasýndaki o çizgi
Sonra tekrar ayný çocuða dönüþün, gülüþündeki çýlgýnlýk
Sahi o omuzundaki huzur duruyor mu?
Yoksa ölen þeylere karýþýp gitti mi?
Aðýr bir þeyler olmalý sesinde
Her gece üzerimi þiirle örtüþün geldi aklýma
Sessiz camlarda yüzün, yüzünde geçmiþin kelepçe izleri
Yaralarýndan aldýðýn nefesler
Ne zaman sana sarýlsam, kendimi gökte bulduðum mevsimler
Ýki kanat gibiydi kollarýn
Ve uçurumlarýn
Bir düþtük kýrýlmadýk yer kalmadý kalbimizde
Bir daha düþmeye korkuyor ellerim
bir daha düþmeyelim
düþürme bizi
düþme