Babama Mektup

Babacýðým,
Sen gideli tam beþ yýl oldu
Çok þey deðiþti o günden bu yana
Soldu bütün dünya, hatta güneþ soldu.
Hiçbir þey eskisi gibi deðil babacýðým…

Bahçemizdeki dut aðacý öyle büyüdü ki,
Komþunun samanlýðýnýn duvarlarý çatladý
Zarar vermesin diye kestik
Sarý benizli kiraz aðacý kendine geldi
Asma iyice büyüdü
Balkondaki tahta korkuluklar taþýmaz oldu yükü
Demir korkuluk yaptýrdýk
Plastik pencereler taktýrdýk
Rüzgâr eskisi gibi giremiyor evimize

Torunlarýn büyüdü,
Benim saçlarýma aklar düþtü,
Üç oðlan üçümüzün de hem iþi hem arabasý var
Yaþasaydýn gezseydik babacýðým,
Ne çok severdin gezmeleri,
Yanýma otursaydýn þöyle
Uzaklara gitseydik.
- Yeter oðlum, diyene dek
Kim bilir ne kadar mutlu olurdun?

Geçen gün harmanda patos yaptýk da
Yine sen canlandýn gözlerimde
Harman sürmelerimiz
Yorulmalarýmýz,
Ýþ sonunda tatlý yorgunluklarýmýz geldi aklýma
Gözlerim yaþardý
Þimdi babam olsaydý,
Ýþin bittiðini görseydi
Sevinseydik
Beraber yemek yeseydik, dedim.
Ne tatlý olurdu iþ bitimlerindeki yemekler…

Dünya çok deðiþti babacýðým,
Her þey var
Ýþimiz de var
Arabamýz da
Bir sen yoksun ya babacýðým
Ýþte bu yüzden
Ne yaþamanýn zevki var
Ne iþ bitirmenin sevinci
Ne de gezmelerin tadý
Her þey seninle güzeldi babacýðým
Her þey seninle güzeldi…

Temmuz 2008, Simav
Yunus Çetkin

Sosyal Medyada Paylaşın: