ey beyhude iç çekmiþliðim! ne zaman ki düþtüm bu karanlýða kara dökümlü yýldýzlar ayrýlmaz oldu yakamdan lakin vesvese ettiðim karanlýk þimdi inkarda her gece vebalini boynuma asýyor yüküm aðýr.. düþüm cambaz.. topraðýn fýsýltýsý hizada bu kadar unutmuþken biz bizi bunca geçmiþken zaman kundaklansýn bir rahlede salkým saçak azabýn nar-ý mevsimi..
ne þahtým ne þahbaz olabildim sözlerim sitayiþsiz yusufun kuyusu özümde kundaksýz aþklar büyüttüm sana
sorgu âleminde ruhum dindirmiyor sana susuzluðumu mesnetsiz hayallerim teskinsiz acýlarýmýn dermaný sende þifam da þifacým da sensin sen ol hekimi lokmaným yâdlara býrakma sen al canýmý desem
adýn desem adýn yarama tuz sensiz kurur içimin çaðlayan nehirleri mihrine saymýþým ömrümü suskunluðu þiar sayýp da araf da koyma beni..
bir müjdene can adamýþým esirgeme nefesini uykuyla düþ arasý olsa da duyayým sesini ..
..
ey hecelerimin sükûtu mýsralarýmý adadýðým aþkýn sunaðý kul hakký deyip bir selam sal ve unutma ki mevsim hazan...
..
Belma.
Sosyal Medyada Paylaşın:
KARACA. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.