sen benim neden gittiðimi bilmiyorsun tek ben biliyorum nasýl bittiðimi kalbimde sessizleþen harflerin düþlerim de adýný haykýrdýðýný yýllardan beri.
-mevsimin ilk yaðmuru düþerken en kuytu ormanlara
deniz’e adadýðým ruhum çýrpýnýyor, aðlýyor bütün denizler ateþ bütün dalgalar uðultulu Nuh’un uykusu tutuyor kuþlarýn beyaz kanatlarýyla hicretin ülkesinde harami yaþanýyormuþ ancak.
-suskuyu örtünüp kýble kýble dönüyor gönül
Rüzgarýn serzeniþiyle boðuluyorum mor þafakta hicretin önüne kurulmuþken kör býçak dönüþ olmuyor umsam da yaþamayý diz dize maviler gülümseyen Yar önümü yalýn ayak kesiyor ay, kalbim titriyor en olgun saatler nefesinin kokusuna ateþ banýyorum feryadým alevi dolaþan yorgun, mahmur kimi zaman hüzün, olmadýk anýnda mevsimin.
-fýsýldýyor seni yürek mülküne sultaným
oysa daha gözlerini yazýyorum gözlerime mendilimde deniz kokusu oturup okuyorum hayalinin öyküsünü kimselere duyurmadan mesut hayaller gazaba gelirken kumrallýðýnda akþamýn mahþeri gülüþler ýtýrla büyüyor saf saf ölümün sessiz ihtiþamýn da
-her yer sýr alemi þimdi, her yer geri dönüþ sisi
o sýtmalý geceleri bilmezsin, dudaðýnda ki yara’ ya düþüþümü affet gölgesinde uyanýyorum her sabah tebessümünün ölümü yelesinden kavramýþ, seni intihar sarýsý saçlarýndan öyle süzülüyorum karýþýyorum beni giyinen ateþin en harlýsýna
yaþamak duysun belki bu gün felek naçar kalýr güneþim ölgün doðar belki toprak baðrýna basar kabrimin üstünde açar çiçekler Yusuf’ça yönelirim kal-u bela ya saplanýrým þarkýn ebet ufkuna Azrail’in elmacýk kemiklerime dokunuþuyla kucaklarým Cehennemi
ilk parmaklarýmla dokunmuþtum köpük köpük Deniz’e son mýsralara düþürdüm dilimin mühürlü kelamýný sevdikçe çoðaldýðým, özledikçe çoðalttým denizin içimde kalan öyküsü þavký vurdu baðrýma gözlerim tutuþtu Eylül de gurbet içre gurbete düþtüm.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dikçe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.