Nemli çimlerin toprakla buluþtuðu, Bedava bir boþlukta oturuyorduk, Suratýmýz her buruþtuðu an, Kendimizi savuruyorduk. Sevgi, aþk, Erdemli bir þaçmalýktý, Hayatlarý aldanýþ olanlara, Biliyorduk bu bir küfürdü.
Küçük bir çocuktuk, yirmi altý yaþýnda, Karanlýkta, yalnýzlýkla seviþip, Yoksunluðumuzu aldatýyorduk. Acý, Tarifsiz, emsalsiz bir acý; Kendi gözlerimizden, Hiçliðimizi izliyorduk. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.