Ýþine gelmeyince Kimse kabul etmez beni Ben gerçeðim Gerçek Ben ölümüm Ben saça düþen ak Ben, sevilmekten kesilen umut Ben, beni unut, diyen söz Ben gerçeðim iþte, öylesine acý Kimse inanmak istemez bana Oysa Acý da olsa ben gerçeðim Ben umut treninin son yolcusu Ben, deðeri hep yokluðunda anlaþýlan Ben, hep tartýþýlaným Ben gerçeðim Bazen dilin ucuna gelip te söylenemeyen Bazen bir öfke anýnda gizlenemeyen Haykýrýlan o çýðlýk Bazen karanlýk, bazen aydýnlýk Ben gerçeðim Gözlerden okunmaya çalýþýlan Bazen en zor alýþýlaným ben Ben gerçeðim Her þeyin bittiði yerde ben varým Tüm çýplaklýðýyla ben varým Öylesine soðuk Kabullenilmeksizin Ben varým Yalanlarýn tükendiði Maskelerin düþtüðü Saklanan yüzlerin göründüðü O anda Ben varým Ýþte ben gerçeðim, karþýnda duran Hep aranan Bulunduðumda Çoðu zaman umulduðum gibi olmayaným Ne acý þey bu Bazen iþte öylesine yürekleri acýtaným Ben Ben gerçeðim...
Gürsel ÝLERÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gürsel İLERİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.