Ne kaldı geriye..!

Bil artýk sonbahar çaldý kapýmý
Gülüp oynayacak hoþ yürek kaldý
Ömür ezdi geçti baharý yazý
Gürleyip coþacak boþ erek kaldý.

Göklere açýlan ellerim bomboþ
Dilerim tanrýdan ayakta duruþ
Taþýmaz bedeni ayaklar tokuþ
Bir yere çökerek devrilmek kaldý.

Ýçimde yanýyor ateþin harý
Her gün eder oldum zararý karý
Önüme koysalar bir tarla darý
Bir lokma atacak saf merak kaldý

içtiðim su içim bir hoþa çýkar
Mey içerim sade içimi yýkar
Yemeði görünce ayaða kalkar
Zevkini alacak bir gülmek kaldý

Gezerim dünyada alem koymadan
Bilirim her yani isim saymadan
Adým okunacak kendim duymadan
Yatýnca sessizce bir ölmek kaldý

Gökyüzü açýlýr yaðmur dökülür
Yüklenir sýrtýma belim bükülür
Gün gelir hayattan adým sökülür
Geriye kalacak ne gerek kaldý.

Mehmet Göden, Eylül 2020.
Sosyal Medyada Paylaşın: