O yolcu, kývýlcým serzeniþleri,
Mahzun bakýþlarýn ferinden aldý;
En son ilhâmýný, yaðmur sesinin
Bestesini yapan birinden aldý...
Çaðladý sözleri, aktý, duruldu;
Nice meclislerde sordu, soruldu;
Hedefe çekildi, vurdu, vuruldu,
Tâlimini gaybýn erinden aldý...
Göklere çýkardý helal olaný,
Yerdi gördük sýra her tür talaný,
Gerçekle test etti yalan dolaný,
Gücünü alnýnýn terinden aldý...
Karanlýk sabaha kalmaz, bilirdi;
Yiðit, mazlum âhý almaz, bilirdi;
Emeksiz bir kese dolmaz, bilirdi,
Töre merâmýný, pîr’inden aldý...
Bozguncu baþ olsa, raðbet etmedi;
Gaflet uykusunda dâvâ gütmedi;
Ýhânetin ocaðýnda tütmedi,
Her bir haberini, yerinden aldý...
Ýpliðini haksýz yere üzmeden,
Olmayacak iþe bohça çözmeden,
Çer-çöp misal üstte kalýp yüzmeden,
Taþca dibe daldý, derinden aldý...
Bir kurþun kalemdi çapraz ateþte;
Birliði savundu dil, iþ ve düþ’te;
Ufkun ötesinde, uzak görüþte,
Kalbi korlandýkça, serinden aldý...
Aðudan bal saðdý, acýdan þeker,
Ýçimizden biri, Alperen nefer,
Söz orucu tutmak için bu sefer,
Aþk’ýn feraðýný Þirin’den aldý...
Uygur pilavýnda Oðuz kaþýðý
Bozok Türkmeni ya Kýrým aþýðý
Yaren gönüllerken söndü ýþýðý
Meramý Bilge’ye yadigar kaldý…