hayat garipti çok garip kimi kayýðýný tereyaðýndan kimi zeytinyaðýndan kaydýrýyor kaðýt gemiler yol alýyordu erimeden, batmadan dünya derya nafakasý miço paçalarýndan akardý benim sandallarým tenekeci boþ sesi geliyor uzaktan ne batýyor ne çýkýyor bildiðin fukara salat yaðý nafakasýna toprak topraðýna baþak düþerdi cam önüne dizilirdi rengine küserde küskünlüðüm açardý mor mor ben o morlar arasýndan feleðin çarkýný çarkýnda pervanesini izlerdim zamaný kuruturda yastýk altýna saklardým sanki ,sanki zaman güneþi doðururken bana da umut doðuracak umudun ekmeðini kýracak ekmeðin tuzuna kanacak bala kaymaða banacak ille de umudun teknesine binecek boþ tenekelerce salat yaðýnda mor sümbüllü bir cam önünde çarkýn feleðine feleðin çarkýna methiyeler dize dize erirdi sandallarým ayaðým kayar da anlamazdým kendi mavimde azar azar battýðý mi belki zamandý belki umut du can’ý terkedemeyiþim belki göre göre ölümün altýna imzamý býrakýyorum... Sibel Karagöz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.