insan ne çok kaybeder zaman anýlara, anýlar zamana çelme takarken düþünüyorum avuçlarýmdan akan kum tanelerine dalýp samana su katýp yanmasýný bekliyorum oysa piþmiþ aþa su katýlmaz akan suya hendek olunmaz kayýp giden zamana geri dönüþ yolu öðretilmez kayýptýr birazda ayýptýr ve insan kayýp bürosu deðil di þiþelerce gözyaþý kaybolup yitmiþ anýlar anýlar içinde debelenen ben iþte insan kan ve kemik ruh ve yürek hepi topu bir kayýp yýldýz yýldýz kayýp hiç yaþanmamýþlýkla yaþanmýþlýk arasýnda kayýp bir zaman seven sevilmeyen arasýnda meczup deðerle eder arasýnda terazi bazen kantarýn topuzu kaçar kayýplara karýþýr güven zamanýn zembereðinden düþer anýlar çivisi çýkmýþ dünyadan ayaklarýnýn dibinden silinmeye baþlar silinir silinir çoðalýr yitikler neticesiz neticesi insan insana kayýptýr birazda ayýptýr Sibel Karagöz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.