BOŞANMANIN DA BİR ADABI OLMALI

ah annem!
ah babam!

unuttunuz mu
çocuðum ben

beklemeyin benden büyük iþler
görün artýk beni
çiçek gibi soluyorum
içime akýyor gözyaþlarým
boðuluyorum

kulaklarýmý kapasam da
duyuyorum
sesiniz korkutuyor beni
sanmayýn ki uyuyorum

sormasýn sakýn hiç kimse
annen mi baban mý
sizden nasýl vazgeçerim
çocuðum ben
yalnýzca sevilmek isterim

inin artýk omuzlarýmdan
yüküm çok aðýr
çocuðum ben sizi taþýyamam
ekmeðim aþým gelse de önüme
ben sevgisiz yaþayamam

ya büyüyün artýk
anne baba olun
ya da ayrý ayrý yerlerde
ikiniz de mutlu olun
istiyorum
artýk incitmeyin birbirinizi
üzülüyorum

ayrý evlerde olsak da
artýk daha huzurluyum
boþanmak ayýp deðilse de
sevimsiz bir þey biliyorum

çocuk deðilim artýk
sayenizde ýþýk hýzýyla büyüdüm
hiç bir þey eskisi gibi olmayacak
biliyorum
içim kan aðlasa da gülüyorum

caným annem
caným babam

ikinizi de çok seviyorum











Sosyal Medyada Paylaşın: