daha kemaný ve yayý
kutusundan çýkarýrken asildi kýzýn parmaklarý
bakmayýn kýrmýzý cilasýna
öylesine çocuk
öylesine emindi minicik týrnaklarý
-mutluluðu çalayým mý sana teyze-
-mutluluðu çalamadým küçük kuþum-
mutluluðu çalamazdýnýz çünkü
haksýzlýk neden erkenden yatar
üstünü örtmeden ve üþümeden
titremeden bedeni nasýl uyur rahatça
ve neden gece dediðimiz karaltý
bazý kanlý yürekleri
sert hazýrlanmýþ bir votka
ve keten bir çaput gibi sarar
çaldýklarýnýzý kullanamayacaksanýz
hýrsýzlýk neye yarar!
ve neden doðar
ve neden batar çözememiþken
huzurla izleyememiþken daha
sýcak güneþi ve ýlýk ay’ý.
yayý kemanýn tellerine önce bir
sonra iki
en son üç kez kýsacýk vurdu
içimdeki bütün tuzlu güç
kuru kýyýlarýma vurdu
oturuyordu
oturuyordum
elbisesi dizlerinin üstünde
dizlerim hayatýmýn altýnda buruþmuþtu
dizleri kabuksuzdu
yarasýz. sancýsýz. ak ve kusursuzdu
izlerim...
izlerim yaralý. kuþkulu. haksýz ve fütursuzdu
boynunu sevgilisi kemanýn koynuna
bir kuðu narinliðinde koydu
koynumu sevgilimin umudunun huyuna
bir buðu nemliliðinde sundum
müzik baþladý
ve artýk oyyyy...
ve artýk çýrýlçýplak
ve artýk hür bir koy’dum.
mutluluðu çalarken gözleri kapalýydý
mutluluðu çalarken cesurdum bu defa çok
aklý fikri ruhu cismi çaldýðý notalardaydý
aklým fikrim ruhum ismim yepyeni rotalarda
ortalarýna doðru müziðin
dayanamadý ayaða kalktý
tam kýrk yýldýr ortalardaydým
dayanamadým öne geçtim
bedeni bir yay gibi geriliyordu
seriliyordum bir ay gibi gecenin gökyüzüne
yükseliyordu
yükseliyordum
keder gözümüzde gönlümüzde ömrümüzde ahh!
gitgide alçalýyordu
ikimiz de yýldýzdýk
ikimiz de martý
ikimiz de eksilerin yanýna
aniden konulmuþ bir artý
kemanýn tel örgüleri
birer birer patladý
yay zarif
yay kýrmýzý cilalý
yay hýrslý
yay o çocuk avuçlarýn içinden
bir kuþ gibi tellerin üzerinden
yavaþça aþaðý kaydý
yanaklarýmdan aþaðý
iki ýslak yýldýz yavaþça kaydý
iki yýldýzdýk biz
yârsýz bir göðün yüzünden
arsýz bir tebessümle kaydýk!
-çok heyecanlandým teyze-
dedi iri gözleri
iri iri sözlerimle bitti þiir;
mutluluk mutsuzluðun evinden
ayaklarýnýn ucuna basmadan
korkmadan utanmadan
öfkeyle
gürültüyle
þimþek gibi çakarak
mutluluk’u çalarak
paldýr küldür
ve güldür güldür ahhh!
alýnabilirmiþ gelince zaman.
Mutluluk: Zülfü Livaneli
Solist: Ýrem boz
Ve hýrsýz:
JD
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.