EY ZAMAN Yusuf Yýlmaz Zamanýn yüce sonsuzluðunda Bir saat durmadan döner durur. Hayat, Sýkýþýp kalýr akreple yelkovan arasýnda.
Köþe baþýnda bir çocuk Aç, sefil, çýrýlçýplak. Bir çýðlýk kopar! Güçlü olan zayýfý yer. Köpekler kudurur. Kaçan kurtulur.
Tam öðle vaktinde Akreple yelkovan üst üste gelir. Buluþur kucaklaþýr. Köpek kediyle koklaþýr. Dað daða kavuþur.
Zaman, güneþ ve ben. Gözler sönük. Yollar uzun ve engebeli. Bel bükük. Dudaklar çatlak. Kaþlar çatýk. Gönüller buruk. Yürekler yanýk Ve Kahredici yalnýzlýk.
Güneþ batarken Derin bir karanlýk çöker, Yalnýzlýðýmýn üstüne. Siren sesleri, Sessiz çýðlýklar ve Son bakýþ.
Bu yalan dünyadan Geriye ne kalmýþ. Acýsý yüreðimi kaplamýþ. Beklemekteyken öylece Gün geceye döner.
Ey zaman Sana dileðim o ki Yýldýzlardan bir arkadaþ bul bana. Yüreðimi açsýn da Ýçine taze bir umut koysun. Bu sabah uyandýðýmda Mahmur gözlerime Güneþin gül renkli ýþýðý vursun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.