Sen, gözlerine "sevgi" tak çocuk...
"umutlarýn" mavili,
gülüþlerin güllü,
bakýþlarýn Ýzmir’li olsun!!!
Sen, yüreðine "vicdan" tak çocuk...
kaþlarýn yaydan,
oku da "müjgan" olsun!!!
Sen, baþýna "Atatürk Çiçeði" tak çocuk...
Ýzmir daðlarýndan,
tacýn "özgürlük",
tahtýn "baðýmsýzlýk",
bahtýn "Cumhuriyet" olsun...
Haydi,
haydi silahlan çocuk!!!
silahýn bilim,
mermisi akýl,
düþmanýn "cehalet" olsun!!!
Sahi, senin yaþýn "dokuz",
adýn Eylül,
annen "Zübeyde,"
baban da, "Ali Rýza’ydý,
Hattaaa!!!
Cumhuriyet sana emanetti,
deðil mi çocuk?
Ben mi?
Ben artýk yaþlandým bebeðim;
aklým yetersiz,
gözlerim fersiz,
zürriyetim nefersiz çocuk!!!
Nöbet sende,
"Cumhuriyet sana emanet"...
Hani,
Ne diyordu Anýtkabir’de yatan,
mavi gözlü atan,
"Benim naciz vücudum,
elbet bir gün toprak olacaktýr,
fakat,
Cumhuriyet ilelebet payidar kalacaktýr"
Muhtaç olduðun kudret,
damarlarýndaki asil kanda mevcuttur.
Ne mutlu Türk’üm Diyene!!!
Bu nutuk;
sarý saçlý,
çakmak bakýþlý,
mavi gözlünden,
sanaydý bilesin çocuk!!!
Ozan Figani (Erdem Gümüþ)
09 Eylül 2020
Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.