SENİ SEVMİYORUM, DÜŞÜNMÜYORUM

Ütopik bir bilinç kaybýydý seni sevmek.
Cam kýrýklarýna yalýnayak basmak kadar gereksizdi.
Kanamayacak bir yaraydýn bedenimde.
Kan kaybýndan ölmeyi önemsemezdi sevenler.
Bal kývamýnda bir damak tadydý dudaklarýn,
Ertesi güne hiç bir iz kalmýyordu gözlerinden.
Bedeninin üzerinde baþka hiçbir ele yer yoktu,
Biyolojik araþtýrmalar yapýlamayacak kadar benimdi.
Ne söylediðinin hiçbir önemi yoktu;
Çünkü sen söylüyordun ve her þeye yetiyordun.
Ben, duyduðumu anlamayacak kadar aptaldým,
Pardon, aþýktým.
Sen, neftet etmekten hiç vazgeçmedin.
Dünya senin etrafnda dönüyordu,
Ben yalan söylemekten hala vazgeçmiyorum.
Seni sevmiyorum, düþünmüyorum.
Rüyalarýmda görüp, öldürmüyorum!
Seni özlüyorum bu günlerde
Sana açlýðýmý bastýrmýyor hiçbir þey.
Baþka vücutlar tanýyýp içine girmek,
Utanç verici bir alýþkanlýk oldu.
Ütopik bir bilinç kaybýydý seni sevmek
Ve ben
Hiçbir cinayetten bu kadar çok zevk almamýþtým.

Hakan ÞAHBAZ

2006 Nisan - Akdeniz’de Libya açýklarý
Sosyal Medyada Paylaşın: