SENİ SEVMİYORUM, DÜŞÜNMÜYORUM
Ütopik bir bilinç kaybıydı seni sevmek.
Cam kırıklarına yalınayak basmak kadar gereksizdi.
Kanamayacak bir yaraydın bedenimde.
Kan kaybından ölmeyi önemsemezdi sevenler.
Bal kıvamında bir damak tadydı dudakların,
Ertesi güne hiç bir iz kalmıyordu gözlerinden.
Bedeninin üzerinde başka hiçbir ele yer yoktu,
Biyolojik araştırmalar yapılamayacak kadar benimdi.
Ne söylediğinin hiçbir önemi yoktu;
Çünkü sen söylüyordun ve her şeye yetiyordun.
Ben, duyduğumu anlamayacak kadar aptaldım,
Pardon, aşıktım.
Sen, neftet etmekten hiç vazgeçmedin.
Dünya senin etrafnda dönüyordu,
Ben yalan söylemekten hala vazgeçmiyorum.
Seni sevmiyorum, düşünmüyorum.
Rüyalarımda görüp, öldürmüyorum!
Seni özlüyorum bu günlerde
Sana açlığımı bastırmıyor hiçbir şey.
Başka vücutlar tanıyıp içine girmek,
Utanç verici bir alışkanlık oldu.
Ütopik bir bilinç kaybıydı seni sevmek
Ve ben
Hiçbir cinayetten bu kadar çok zevk almamıştım.
Hakan ŞAHBAZ
2006 Nisan - Akdeniz’de Libya açıkları
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.