Bedel

Seni düþlüyorum,
Hiç bir þey deðiþmeden,
Hiç bir þey kaybetmeden,
Yaðmurlu bir gecede,
Ay ýþýðýnýn altýnda,
Beni bulacaðýný bildiðim yerde,
Seni bekliyorum.

Uzun uzun düþlüyorum seni,
Gülüþünü, bakýþýný,
En çokta,
Beni benden alan,
Aklýmý baþýmdan alan,
O eþsiz, o güzel,
O deniz gözlerini.

Bazen kýzýyorum kendime,
Neden diyorum neden,
Neden kýrdýn onu,
Neden üzdün?
Hani bir damla göz yaþýna kýyamazdýn?
Hani o üzülse sen ölürdün?
Neden aðlattýn, neden?

Gerçi yaþadýðýmda söylenemez,
Nefes alýþlarým, ölmezden gelmekten.
Bazen de,
Üzmelerinin,
Kýrmalarýnýn bedelini,
Sesine, gülüþüne, gül yüzüne hasret kalarak,
Ödüyorsun diyorum.

Biliyorsun, dilimin söylediði hiç bir þey gönlümden geçen deðildi,
Seni kýran,
Seni üzen,
Seni aðlatan dilim,
Param parça diþlerim de.

Ne yapmam lazým bilmiyorum,
Kalbim git özür dile diyor,
Aklým ise, gitme, affetmez.
Aklým kalbime mani,
Aklým gitmeme mani,
Ö(z)lüyorum,
Korkarak, susarak ö(z)lüyorum.

Yine sabah oldu,
Karanlýk düþüncelerime,
Bir umut güneþi daha doðdu,
Düþüncelerim sen,
Dualarým sen,
Umudum sen,
Sensiz var ile yok arasýnda kalan ben.

Bekliyorum,
Hiç bir þey deðiþmeden,
Hiç bir þey kaybetmeden,
Ayný yerde,
Ay ýþýðýnýn altýnda,
Yaðmurlar altýnda,
Karanlýk düþüncelerin içinde,
Umut ýþýðý elimde,
Bekliyorum seni.
Sosyal Medyada Paylaşın: