BENZETTİM

Seni yaðmura benzettim
Kendimi topraða
Çatlayýp kurumadan
Hasretin kavurmadan
Düþ tüm ihtiþamýnla
Düþ baðrýma
Boy versin vuslat
Bürüsün kör karanlýklarý yediverenler
Gülsün yüzler, kýnalansýn eller
Can bulsun seninle kainat

Seni söze benzettim
Kendimi saza
Dökül bam telimden
Kalemine kýrgýn sayfalara
Tutuþsun kalpler bizimle
Söylesin þarkýmýzý lal olan diller
Güneþler doðsun naðmemizden
Buruk sancýlar çözülsün
Gark olsun huzura uyuþuk günler

Seni þirin uykulara benzettim
Kendimi düþe
Bizsiz biten her gece
Þafaðýnda oðul verir
Mazeretsiz bir endiþe
Deðil anayurdum kara kýta
Bütün dünya tutar nefesini
Çýkýp gelsen ötelerden
Bilmelisin ki ey sevgili
Topraða gömülür öldürmeye iþtahlý silahlar
Ve kýnýnda çürür kýlýçlar
Misk kokan bu geliþe

Seni gerçeðe benzettim
Kendimi hayale
Heyecandan öteydik oysa öykülerde
Kerbela’ dan kalma acýydýk türkülerde
Adýmýz mimlenmiþ bir kez dudaklara
Nam salmýþýz Mecnun’un diyarýna
Yürüdük asýrlarca omuz omuza
Yürüdük korkusuzca ateþe
Ateþ yakmaz ateþi
Kop gel saklý dünyandan
Bitsin bu usturupsuz hikaye

Seni bana benzettim
Kendimi sana
Kabil’e özentiyiz
Meyyal deðiliz mutluluða
Biz olamadan
Dahasý hiç olamadan
Varacaðýz her kulun tattýðý sona
Mutlu bitmez sonu hiçbir hikayenin
Bu yüzden
En çok da bu sebepten
Benzettim bizi
Kara bahtlý kara sevdaya



Sosyal Medyada Paylaşın: