AYRILIK

AYRILIK
Yusuf Yýlmaz
Ayrýlýk vakitlerinde yüreðim burum burum burulur
Yoksul çocuklar gibi hissederim kendimi.
Çatarým kaþlarýmý kahpe feleðin yüzüne.
Bakar dururum ardýn sýra...

Bulutlar bulutlar...
Dolanýp durmayýn baþýmda.
Ne yaparsanýz yapýn
Göreceksiniz aðlamayacaðým iþte!

Ayrýlýk ,ayrýlýk ah ayrýlýk!
Nefesim daralýyor,
Ayaklarým dolaþýyor,
Hasrete tutsak olduðum o günleri hatýrladýkça...

Ayrýlýk, ayrýlýk ah ayrýlýk!
Sanki ateþten bir gülücük,
Bir kuþun uçup gitmesi
Ve bir garibin yalnýz baþýna aðlamasýdýr ayrýlýk.

Bu ayrýlýk var ya bu ayrýlýk,
Ruhumda çakan bir þimþek.
Sanki biraz sonra yaðacak yaðmur gibi
Ancak insana aðlamayý öðretir!

Bu ayrýlýk var ya bu ayrýlýk
Gönlümüzü kýrar.
Söndürür neþemizi
Hazin hýçkýrýklar.

Nereden bilebilirdim ayrýlýðýn insana bu kadar koyduðunu.
Hasretin, özlemlerin bu kadar zor olduðunu.
Sakýn bana ayrýlýk demeyin.
Baþýma kaynar sular dökülüyor.

Ayrýlýk, ayrýlýk, ah ayrýlýk!
Ýçimdeki sessiz çýðlýklarý aleve döndürdün.
Yaþama sevincimi söndürdün.
Canýmdan can aldýn ayrýlýk.
Sosyal Medyada Paylaşın: