Sen Bilmiyordun

Sevinçlerim oluyordun,
Bazende hüzünlerim,
Sen bilmiyordun.
Her þiirde, her þarkýda sana sesleniyordum
Sen duymuyordun.

Onca zaman sonra,
Ýnsan hep ayný hatýrlar mý?
Güldüðünde yüzünde açan gamzelerin,
O kadar yakýþýrdý ki gülmek sana.
Ya yaldýzlý gözlerin,
Gecenin mavisini andýrýyordu.
O kadar yakýþýyordu ki mavi sana,
Her giydiðin de gözlerin gök yüzünü hatýrlatýyordu.

Özlemlerim oluyordun,
Bazen de bekleyiþlerim,
Senin dýþýnda her þeyi erteliyordum,
Ben seni düþlüyordum,
Seni yazýyordum,
Sen bilmiyordun.
Ben seni seviyordum,
Seni öpüyordum,
Sen bilmiyordun.

Duvarlara, camlara adýn yazýlýyordu,
Sen görmüyordun.
Mevsimlerim oluyordun,
Yapraklar açýyor,
Güller gibi kokuyordum,
Sen bilmiyordun.

Seni seviyordum,
Ve senin haberin yoktu.
Her sabah kaldýrýmlarda ayak seslerine uyandýrýrdým,
Ayak seslerini tanýyordum,
Sen bilmiyordun.

Ayak seslerini duyamadýðým zamanlarda,
Kalp aðrýlarým oluyordun,
Sonra ansýzýn gülüþlerim,
Sen benim yaþama sevincim oluyordun,
Aldýðým nefesim,
Yediðim içtiðim her þeyde sen oluyordun,
Sen bilmiyordun.
Sosyal Medyada Paylaşın: