-Ýçimde bir martý uçar ve þehir maviye bölünür
I-
Bu gece senin kalbinde uyudum
Ve sabahlar þehrimize hiç uðramasýn istedim
Eyzün! ! ! Mahþerin ne iþi var gözlerinin yamaçlarýnda
Bu ikiye bölünmüþlük
Bu sonu sensizlik ve güz hýþýrtýsý
Söyle dallarýný kime kýrdýn / Ey nur-ý ayn’ým
Ey serv-i Hirâmân
Ey ezhar
Ey ra’þan ruhlum
Bak, yüreði kör bir inilti / içim
Her yaným sis ve gölge
Gölge ve iz
Kâkülünden sarkmýþ mevsim sardunyalarý gibi
Saçlarýný hep ayný güze tarýyorsun
Ve Yaðmura ayaklanmýþ gözlerin
Gecenin dallarýndan yýldýz aþýrýyor / gözlerime
Bir dal ötede, Gülþen saçlarýna konmuþ / eyzün
-Birazdan aðlayýp ölecek iki serçe kalbi atýyor, kalbimizde
II
Senden sonra, kendini de terk eden adam
Tanrýlarýný gerdiði çarmýhýn dalýnda, gül yetiþtiriyor / þimdi…
Ey bahar ýtri
Hüzün demi
Þimdi mevsim; boþalan aynalar girizgâhý
Ruhumuzda yitik kent þarapnelleri
Yaralý ve kirli atlar rüzgara karýþýyor
Zaman kýrýþýyor
An aðarýyor tel tel
Asude bir el dokunuyor kalbin merkezine
Gaybýn aynasýnda aþklaþýyoruz
Yalnýzlýðý uçuran kanat
Kendinde kaybolmuþ gölge gibi
-Sen yangýnýnda sancýn;
Yokluk terazisinde varlýðýmý tartýyor gibi
Maþukun duasý gibi
Sen gibi
Aþk gibi
III-
Ey la’l-u mercâným
Dýþarýda mevsimler terkisinde rüzgâr taþýrken eylüle
Ben, mateminde kaybolmuþ, güz hayalleri gibiyim
Gül rengi þarabýn, bülbülü çöle vuslat ettiði, viraneyim
Ey saçlarýnda ýhlamur çiçeði taþýyan þehr-i yâr
Çatýlarýn kýzýl kýyamet aksa
Gül ile aðlaþsak Tarumar geceyi
Düþ aðrýlarýna çarpa çarpa
Göðe doðru büyüyen
Kuþ olsak çýðlýk çýðlýða
Senli benli yalnýzlýklar gibi
Yürüsek kalp kalbe…
-Ve daðýlsak çim rengi yüzümüzde, cam yaðmurlarý gibi
IV-
Eyzün! ! !
Eyzün! !
Ey yüzü hüzün!
Geceme ay doðsun yüzün
Bu yaðmur gecesi
Güz evleri içinde / seyirdeyken alemi
Maveradan göründü þeb-i Yelda, yangýnlardaydý gül
Bir firak düþtü ki kalbe, sanki iki ayrý kasvet-i bülbül
Sen ve ben
Kekre dilimizde, dua derinliði / ve
hep bir bütünün ikiye bölünmüþ kavuþma hali…
Bak þimdi
Hercai mevsimler zamaný
Yanýk güz salýncaklarý
Islak ve paslý bir mühür
O, iç içe kýrgýn kýrýmlar þeydasý
O, eflatun bakýþlarýn
Þavkýn potasýnda eriyip çoðalan an gibi
V-
Ah ahirim / eyzünüm
Yüzüm, eski pencerelerden sarkýyor
Dýþarýda güz desem, bildik þairler uçuþacak eylülün dallarýna
Kýzgýn kalemleriyle, þiire dokunacaklar
Uluorta üzecekler seni
Üzecekler eyzün
Ve adýn ellerimde titreyecek, bir boþluk vakti…
Ufkun yedinci mevsim penceresinde / gözlerin
Sudan süvariler gibi, çeliðe yürüyor
Damarda kan duruyor
Usul usul
Ve þerha þerha / teke bölünüyor her þey
Þahikalarýn yaðmura duruþu gibi
-sakla O’nu kalbim
Diyor aþk…
Ben yine
Bilmediklerimin derinliðinden geliyorum
Bildiklerimi; yalýnayak bir çocuðun, mahzun ihaneti sayarak
Ki bak,
Topluyor dudaklarýný gökyüzü
Tenimin duldalarýndan
Sen izi býrakarak
VI-
-aldanma sen kuþlara, onlar hayatý hep dikine sevdi
Öyle uzakken kendime
Rüyalarýmýn ötesinden bir muþtu düþtü ezanlarýma
Amberlerin nefes izleri uçuþtu / efil efil
Donuk bir baldýran aðrýsý gibi
Zamanýn nabzýný tutuyordu gözleri
Oysa biz, her eylül
Leyla ölüyor
Kays diriliyorduk…
Ver elini eyzün
Aþký tene kefen yapýp
Allah’a gidelim…