topladý pýlýný pýrtýný
aþk; kalbimden taþýnýyor
iyi deðilim kuþçu
kalbimde bir savaþ var, biri ölecek
kazanan beni alýp getirecek kendime..
aynen öyle oldu
elimden bir þey gelmeyen, o þey oldu
sabah karanlýk doðurdu
gök, kuþlarýn içinde kanat çýrpýp durdu
aðaçlarýn içindeki ormaný budadýlar
balýklarý gördüm içlerinde deniz taþtý
vallahi bak, kalbimi gördüm gözünden yaþ düþtü
özümdeki toprak aðladý, içimden bir tren geçti hýçkýra hýçkýra
kalkýp gitmek durdurdu beni
ahþap bir kapý karþýladý, kapýnýn içindeki eve sýðýndým
su seviyesinde çýrpýnan nefesimi hissettim
hissediþimin ve nefesimin içinde, boðulmak adlý þarký, öyle bir çýrpýndý ki
kýsraklarýn içinde "hacel obasý" koþturup durdu
aynen öyle oldu
bu sabah çiftçiler buðday tarlalarýndan ekmek kokusu topladýlar
iþçiler; siyahýn çekirdeðine, çekirdeðin içindeki zeytine ulaþtýlar
sofra doydu
açlýk doydu
-canýmý yakmaktan kül doymadý...
kötü deðilim kuþçu
yüzümde, onun yüzünü özleyen bir kalp var
sarýlmanýn kollarý alýp getirecek bizi kendimize
çok þey oldu
gücümün kaslarýný eriten bu þey
týrmanmanýn ardýndan, sinsi bir sarmaþýða dönüþtü
çivinin içindeki ahþaba çaktýlar sesimi
geçmiþin satranç tahtasýnda, atýmý vurdular, çok beyaz yenildim
hani eðilerek ateþe ve çaya "emmee" demiþtin ya
"içindeki kurdu sen kemirmezsen, gayrý bu kurt seni bitirir"
ah be kuþçu
ah be usta
bir bilsen nasýl bir baðýmlýyým ben, içimi kemiren þeylere
kemirildikçe hissediyorum, zerre ile ayný boyda olduðumu
kemirildikçe anlýyorum, ölümün içindeki yaþam olduðumu
kemirildikçe görüyorum, sevginin içindeki, nefret olduðumu
hafýzaný al da git diyor kalbim
zihnindeki kalabalýk þehrini ve gürültüsünü de
-burada aþkýn bebekliði uyuyor...
ben insan mýyým kuþçu
herkes bir hiç uðruna vuruþarak ölürken
neden ben hiçlerin içinde, vuruþarak yaþýyorum
mütemadiyen ayný þey oluyor
suyun kemiðini kýran o þey, gitgide büyüyor
hep bir görünmezle dövüþüp duruyor, zihnimdeki yumruk
hep dövülen, aldatýlan bir kaderin elbisesi sýrtýmda
sanki sýrtým bir kamburun içinde, dik durma telaþýnda
þarkýnýn içindeki o eski radyo gibi, vasfým tükenmiþ
sesimde tamir olunmaz þeyler var
bir yaðmur damlasýnýn içindeki bulut kadar gerginim
sanki, bir gölün dudaklarý susamýþ, içimde
sanki, kendi beynini yiyen, deniz üzümü gibiyim
aklým; binlerce taþ, taþlarýn içinde devasa mancýnýklar
aklým; ipek böceði sürüsü, kendi kozasýný kendine mezar yapan
madem diyorum, bu hayat oyununun körebesi benim
madem gözümü baðlamýþsýnýz karanlýðýnýzla
baþlayýn kaçmaya
ben deðil
kaçmanýn içindeki o yakalanma korkusu, yakalayacak sizi
-bir gün
iþte böyle kuþçu
aþkýn içinde bir yolculuk gizliymiþ meðer
-gidelim gayrý kendimize..