bir türlü anlamadým aynacý
hikayede anlatýlan o bahtsýz siyah bulut muyum?
ya da, her þeye raðmen mücadele eden sadýk leylek mi?
yoksa, ikisi birden miyim?
yoksa, hiç biri mi?
odadan çýk diyorum, olmayan kendime
oda boþ diyor, köþede boþ boþ duran saksý
fesleðenin nerde senin diyorum
benim hiç fesleðenim olmadý, ben bir kaktüs saksýsýyým
sen benim içimsin diyorum
-içim
yedi yaþýndan
yani o daðýn ardýnda
annemden baþka herkes olduðunu anladýðýmdan beri
hayal kuramýyorum, onun yerine kafayý takmakla meþgulüm
son zamanlarda böyle oyalýyorum evreni
belki; gelmiþim geçmiþim alayýnýza çok yaralý bir küfür
belki; içimde ucu bucaðý olmayan bir orman var, kaybolmuþum
belki ; yukarý tükürse býyýk, aþaðý tükürse sakalýn ta kendisiyim
belki ; gözlerimi kapayýnca halen çocuðum
-açýnca saklambaç
bir gün hayat aldý beni karþýsýna
yaþým henüz iki onluk
yüzünü unut dedi, adýný unut, kimliðini babana teslim et
sokaðýn sana ihtiyacý var
ülkenin sana
bayraðýn sana
gecenin sana
kavganýn sana
benim kalbim dedim çok acemi, çok pis dövülürüm
karanlýðýna sýðýn dedi, orada iyileþtir kendini, ýþýða çýkma
kimsenin kalbine ihtiyacýn yok, sakýn yaklaþma
diþlerimde bir kerpeten, acýyý uyut diyor, acýyý yutkun
kendini öldür, kalbine ýþýðý kemiren perdeler çek
ve tükür kendini aynaya
ve defol kendinden, bir bukkalemuna dönüþene kadar defol
o gün bugündür, karanlýk odalara açýlan kapýlarý kardeþim bildim
kimsesizlik kokusunu annem
bilmem kaç kez balkonlardan bakan menekþeleri sevgilim belledim
göðe aþýk oldum, kollarýmdan kanat çýktý, dalýmda kuþ kýrýldý
aynacý dedim, ben hep böyle mi uyanacaðým kendimden
kaktüsünü öldüren bu kiralýk katil yüzümle
özümü sordu hayat
bir kýrýlma noktasýndan geliyordum
soyundum giyindiðimden çok
yüzülen derimden daha derin
soyundum bir kirli libas gibi kendimi kendimden
az ilerisi çýrýlçýplak bir inanç daðý, týrmanman lazým dediler
hiç bir tanrýyla akrabalýðým yoktur dedim, tanýþýklýðýmda
ben takunyalý bir muslumaným
göðsümle severim
göðsümle savaþýr
göðsünle inanýr
göðsümde ölümle seviþirim
sakla zincirlerini ey yaþamak adlý köle
- o çýlgýn sen deðilsin
buraya kadar tamam
ýþýða çýk dedi, kaytan býyýklý, irice bir ses
terk ettiðim kafesimi verin bana, alýþkanlýklarýmý
duvara yaslaya yaslaya, duvara dönüþen insan sýrtýmý
ve o duvarlarýn gölgesine çizdiðim pencerede
oðlumu özlediðim saatlerimi verin
ben bir satranç ustasýyým, yenik hamlelerimi
ve içimdeki piyonlarýn vezir olma hayallerini verin
ey olanak, ey imkan size karþý takýndýðým tavýrlarýmý verin
bana suçumu verin, ellerim dert görmesin
yanýk bir hava var içimde, kuþlarýný üzmüþ bir gök
bari bileklerimin dilindeki o kelepçe türküsüyle oyalayýn beni
sonra tekrar alýþmak için kendime, insana ve döngüsüne yaþamýn
ilk istiklal caddesine koþmuþtum, sýrtýmda çeliðin merhameti
o kalabalýða karýþýp kaybolmanýn kayboluþu, okþamýþtý ruhumu
ruhumu gördüm ilk kez, aynacý dedim bu kim
her yeri daðýlmýþ, etinden sýyrýlmýþ bir iskelet havada asýlý sanki
açtým kapýmý gir dedim içeri ey kendim,
hadi kopar etimden bir parça giyin, biraz biz olalým
-iþte tam burada sevdim seni
bir savaþtan çýkmýþtýn
-atýný sürüp duruyordun kalbime kalbime
ellerindeki yarayý, sesinde görebiliyordum
iþte demiþtim iþte, halkýna kavuþmuþ bir kahraman nidasýyla
kalbi; bir gökyüzü kadar anne
elleri; bir þefkat dokunuþu
gözleri; yarým kalmýþ bir macera
-seni sevmeye kýyamamýþtým da, kendimden bir kuytu yaratmýþtým
o kuytuda kalbimi
o kuytuda seni
o kuytuda bir sýr saklamýþtým
bu yüzümle olmaz dedim, sen duymadýn aynacýya söyledim
yüzüm dedim, çok aþaðalýk
yüzüm dedim, hafýzasý çok yorgun
yüzüm dedim, babamdan kalma ahþap bir ev
sonra sen devam ettin atýný sürmeye,
baþka kalplere
baþka yüzlere
baþka þehirlere
baþka fetihlere
ben ise, ýsrarla yüzüme yüzüme koþtum
babamdan kalma o sekiz odalý ahþap eve
her odasýnda, namaza durdum, Allah ile konuþtum
dedim bana aþký anlat, sevilmeyi anlat,
vatana sarýlýr gibi sarýlmayý anlat
anlat ki, yüzümdeki kum saati dursun, çamur aðlamasýn gözlerim
hep þamdaný üzgün gümüþ bir gece olmasýn istedim sesim
atýna bin dedi ey çoban, býrak savaþ þiirleri yazmayý
onun kalbi dedi, anneni kaybettiðin maðara
anneni hayal ettiðin o daðýn ardý
- seni ancak o sevebilir benim kalbimle...
o yüzden
sen benim çocukluðumsun sevgilim
-hiç büyümeyelim mi?