YOKSA ŞİİR GİBİ MİYDİ İÇİMDEKİ YEDİVEREN...

Her düþtü kaptý kaç bir ziyafete denk düþen
Ve ülküm
Kilimi olmayan bir koridor gibi
Kendimi hapsettiðim acý geçirir duvarlarým
Sözcüklerimle vidaladýðým
Atýlýp tutulan söylemlerle kendimi kurcaladýðým.

Nakþeden bir hikâye belki de evveliyatý
En yürek burkan
En dar geçitte sýrýtan bir nöbetçi
Elbet bendim acýlarýn nöbetçisi
Sisli bir avluda volta atan
Kalemin de kulaklarýna küpe elbet
Ne varsa söylenmeyen.

Mintaný yorgun ve sökük varlýðýmýn
Ama taze ve duru yüreðim
En azýndan kararmayan bir gümüþ gibi
Hele ki gümüþ iken söz
Sükût nasýl da nasýl da altýn
Beþi bir yerde hüzün reçetem
Beþi bir yerde insanlýðýmý ihbar ettiðim
Dilekçem.

Yalnýzlýðýn doðasýnda saklý hürriyet
Aslýnda ezelden týkýlý olduðum kodes
Elbet þah damarýmdan yakýn olan Güç’e þükür
Ezana denk düþen huzur
Aðlamaklý olsam da öncesinde
Iþýðýn ve rahmetin ta kendisidir gözyaþým
Gömülü bir sandýk gibi
Neler týktým hem ben en derine
Sandýðým sanmadýðým bunca habis ihtimal gibi
Gerçeðe duyduðum saygý ve inanç
Beylik söylemlerden uzak bir hicaz
Ýçimde çalan þarkýnýn farkýndalýðý
Elbet nakaratýna takýlý aklým.

Yazmakla aþtýðým yolun
Daha binde biri savurduðum sözcükler
Gözümü sakýndýðým kim/ne varsa
Bir bir ektiðim hazan gülleri
Yoksa þiir gibi miydi içimdeki yediveren?


Sosyal Medyada Paylaşın: