bir kadýn eylül’ü yapraklarýndan düþürmüþtü düþürürken tutunmak istedi her kopan yaprak gibi göz göz oldu gözler önünde aradý umar gözlerde gözler yapraktan önce düþürdü eylül’ü ilk taþý esrik nefeslerine doladýlar mancýnýk dilleriyle al aþaðý ettiler sesler ayyuka çýkmýþ zelzeleydi kulaðýma yapýþan cümleleri deprem di ardý arkasý gelmeyen tüm’celeri sanki dünya ayaða kalkmýþ savunmasýz bir kadýný hedef almýþ vurun ! vurun sesleri bombanýn savaþý savaþýn bombasý kadýn öldüm dedikçe bir taþ daha ayaða kalkýyordu ben tüm bunlara iki gözümle iki kulaðýmla engelleyemeden þahit oldum üstelik ilk taþ bir kadýnýn elinde içimizde patladý iþte ben bunu sindiremedim anlayamadým sonra gök utandý yer utandý da karardý karartmaydý gece dedik olmadý ece dedik bir de utunmadan umudu ektik insanlýk doðacak gibi þimdi insan nasýl kaçmaz bir duvarýn dibine bir çakýl taþýnýn arasýna nasýl avuçlamaz yalnýzlýðý nasýl susmaz tüm kirli harflerinize nasýl kapatmaz penceresini karanlýk dünyanýza nasýl ??? Sibel Karagöz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.