ÖZÜR DİLERİM

Dün gece dört yüzüncü sayýþýmda ikna oldum,
Sandalyenin dört ayaklý olduðuna.
Kaç kez söylenmeli,
Kaçýncý seferde ikna olurum bilmiyorum,
Artýk yanýmda olmayacaðýna.

Çok korkuyorum,
Yanýmdan geçen bir araçta,
Sen ve baþka bir adam,
Çok korkuyorum.

Sen atlattýn mý,
Unuttun mu beni,
Canlanýyor mu yoksa anýlar,
Ýçtiðin sigaranda, dumanýnda,
Görüyor musun beni.
Çünkü ben görüyorum da.

Ben seni,
Çayýn leke býraktýðý tahta masada.
Ben seni,
Yaðmurun ýslattýðý camda,
Ben seni,
Düzgün katlanmýþ bir çarþafta görüyorum.

Hani sen hep bir yatak al derdin,
Koltukta uyumaktan sýrtýn aðrýmýþtý.
Bende sana söz vermiþtim taþýnacaktým.
Ýnan sen gittiðinden beri,
o evde bir gece bile uyumadým.
Yataðýn olduðu bir evde yerde yattým.
Galiba hiçbir zaman yatakta uyuyamayacaðým.

Aslýnda söz vermiþtim,
Bir daha þiir yazmayacaktým.
Aslýnda söz vermiþtim,
Bir daha sana yazmayacaktým.

Ýlk sözümden bu yana,
Bu okuduðun yazdýðým ilk þiirim.
Ama sen yazma dedikten sonra,
Sana kaçýncý yazýþým bilmiyorum.

Özür dilerim
Sosyal Medyada Paylaşın: