UĞURLAR OLA HAFIZ...

Düþ yangýnýndan kurtarabildiðim:
Hepi topu zaferlerim:
Bir top kâðýt ve iþte kürsüde þakýyan bir hece
Kimliðim yoksunluk, hafýz:
Hafif meþrep bir dünyadan çok uzak bir atlas
Yeri göðü birbirine katan düþüþlerim
Aþkýn hicaz makamý
Aþina gölgelerden kaçýrdýðým ruhumda ne çok
Girdap saklý
Ve cüce zaferlerim
Ýtina ile üzülürüm, demenin de meali iþte.

Kocaman bir broþ
Yakama tutturduðum
Pamuk teni mevsimin
Oysaki yenilgiye düþtüðüm binlerce hece
Kopmak deðil de asla ömürden
Kaynak yapacaksam duygularýma
Bir elimde kalem bir gözlüðümde sürünen heceler
Ah, nereden düþtüysem ben bu sevdaya?

Yanýk sesinde bir kartalýn doðum günü
Öldüðüne biat askýda kalan ekmek
Kuþ üzümü rüyalarým ve üzünçlerim
Sadýk kalmaksa hürmete
Hemencecik bir ayraç koymalýyým kendime:
Hani olur da daðýlýrým yine
Olmadýk yerde de aðlamaya baþladým mý
Sanmasýnlar da sahi:
Ne aciz ne asi
Varsa yoksa bir hece peþine düþtüðüm
Bazen þerit deðiþtirdiðim
Ve göðsümde kurdele
Sahi, ne zaman okumayý sökmüþtüm ben?

Diri zaferler hecelediðim
Yalýn sözcükler hedeflediðim
Oysaki anlatamam bunca þeyi
Ne zamanki gizlenmesem arkasýna i mgelerin
Kolay yoksa söylemek:
Ve iþte kat çýktýðým göðün tepesi
Hala zirvede acýlarým
Ve þenlikli göðüs kafesim
Elbet azat edilmesi ne demek yüreðin?
Yoksa nasýl tadý çýkardý ömrün
Hissizliðe kompliman yapanlar
Acýmý katýk yapanlar kahkahalarýna
Hem annem öðretmiþti bana:
Yüksek sesle gülme, diye.

Ve þimdi aðlýyorum anne,
Hani söz verdiðimi de unutmadým
Lakin insanlýðýma versin ahvalim
Bir de paye verdikleri nefislerine köle olmadým þükür
Bir ömür de çimdikledim kendimi
Ne zamanki dalsam hayallere
Gülerim de yerli yersiz en çok da kendime
Mesken tuttuðum kâðýdýn aldýðý harareti benliðimin
Elbet daha da buruþmadan kâðýt
Noktayý koymalý þiire
Hani olur da yeniden aðýtlar yakarým
O vakte kadar uðurlar ola, hafýz
Unuttuðumu da sanma sakýn
Ve nasýl minnettarým dað gibi yüreðine
Saklýsýn elbet dualarýmda bilme sen yine.


Sosyal Medyada Paylaşın: