Dargın çiçek

Saksýsýna düþman çiçek gibiyim
Yapraðý bile çok gören
Çiçeðinin rengini saksýdan gizleyen
Gizemli suskunluðumun dargýn dilini öðrenseydin
Kan güllerimi görürdün,
Gözlerime sorsaydýn anlatýrdý
Oluk oluk akan kanlý yaþlarýmý.
Bilirsin çiçek solarken bile kendi sapýna döner
Sen topraðýnla kavgalýyken
Benim topraðýnda boy vermemi istemedin ki
Hatýrla sevgili
Hüzünlü bir þiirde kalmýþtýk en son
Dinlemedin beni; öylece çekip gittin
Tozunu topraðýný alarak.
Geri dönmek neye çare
Onarýrmý kuru bir af dileyiþ
kýrýlan dalýma, koluma
Sessiz harflerle anlatsaydý derdini
Savurmasaydýn deli poyraz harflerini
Küs çiçeði gibi dönermiydim içime
Derdim sana
Uðraþma benle adam
Benim bir yaným yamalý
Bir yaným sökük
Dikiþ tutmayan cümleleri ekleme benim tenime
Sen hüzünle kapla her yeri
Sonra tefsir et beni
Oldumu
Bu yaptýðýn oldumu?
Esrik esrik atarken sen kelâmlarýný
Tebessümüm benim yüzümde dondu
Yorgunum demiþtim oysa! biliyordun gönlümü
Bir esinti bekliyordum
Kabuðu üstünde irinli yarama
Niye deþtin sevgili
Ortalýk bak ölü canlar bahçesi
Ben paslý eleðimden neleri geçirmedim, unutmuþtum çoðu þeyi
Az biraz sevinci alta geçiremeyen sendin efendi
Ben müptelâlaydým her türlü derdin zehrine
Hadi söyle
Panzehir olmak senin neyine
Yaþamým yara bere
Geçmiþim dolu yara izi
Oynamayacak gönül ipimle
Dikiþ bilmiyorsan
Geçmeyecektin baþýna
Kandýrmayacaktýn iðneyi...

Zülfü Canan
Sosyal Medyada Paylaşın: