Bir Sabah

Bir güneþ doðuyor daðlarýn ardýndan,
Bu sabahla kurtuldum karanlýðýndan.
Kurtuldum dayanýlmaz acýlarýmdan,
Kurtuldum karanlýk dünyamdan.

Yok artýk yok bitti,
O tuhaf suskunluðum,
Titremelerim iç çekmelerim,
Durduk yere can çekiþlerim.

Yemyeþil aðaçlarda bir baþka güzel kuþlar,
Kuþlarla bambaþka güzel oluyor aðaçlar.
Aðaçlarý, gülleri, insanlarý selamlýyorum,
Ýçime huzur, içime hayat doluyor.

Yüreðimin çelik aðlarýný kýrdým,
Bir kuþ kadar özgür ve mutluyum.
Gözlerimde aydýnlýðý görmenin feri var,
Mutlu bir sevgiyi bulmanýn huzurundayým.

Yýktým buhraný,
Yýrtýp attým karamsarlýðý,
Affediyorum kendimi ve düþüncelerimi.

Kurtuldum yaþama hakký tanýmadýðýn sevgiden,
Kurtuldum sözlerini unutup gidenden.

Bu sabahla affettim kendimi ve seni,
Affettim ýzdýrap çektirenleri.

Bu umutlu, bu mutlu adam ben miyim?
Ben miyim? Beni bende bulan.
Þaþýyor gülüyorum kendime.
Bu sabah yüreðimde bir huzur buluyorum.
Yaþama yeniden merhaba diyorum.


Sosyal Medyada Paylaşın: