Büyüdükçe baþlar döküp kýrmalar, Küçücük eliyle yüzü týrmalar, Annenin kollarý sarýp, sarmalar, Annenin üstünde artsa da yükler, Anne ilgisiyle büyür bebekler.
Nihayet sonunda yürüyüp, koþar, Haneler þenlenir, gönüller coþar, Evde dirlik varsa, huzurlu yaþar, Asil bir yuvada saðlamdýr kökler. Anne gölgesiyle büyür bebekler.
Çocuklar masumdur, temizdir özü, Güzel söz duyarsa, güzeldir sözü, Zorluðu görünce korkmasýn gözü, Cesaret verdikçe, düz olur dikler. Anne övgüsüyle büyür bebekler.
Büyüklere bakýp, taklide baþlar, Bazen koþup oynar, bazen yavaþlar, Zamaný gelince oturur taþlar, Bilgi hanesine bir þeyler ekler. Anne görgüsüyle büyür bebekler.
Çocukla beraber rýzký da gelir, Zamaný gelince büyür, serpilir, Mevlasýný tanýr, saygýyý bilir, O “Allah” dedikçe sarsýlýr gökler. Anne bilgisiyle büyür bebekler.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.