önce gemilerin kaburgalarý kýrýldý sonra acý bir ses yükseldi denizden deniz aðlýyordu ama kimse görmedi hem aðlayabilir miydi ki deniz hiçbir þeye yaramayacaðýný bile bile
son kez dalgalandýðýný bilen kara bayrak dokundu çaresizce gökyüzüne çýrpýndý acýyla mavi siyahý çaðýrdý öfkeyle kapla dedi beni kapla durma rengini tüm bedenime ancak sen gizlersin yüzümdeki matemi görünmek istemiyorum bu þekilde kimseye
bir martý intihar etti korkuyla son çýðlýðý yardý gökyüzünü ortadan ikiye aðladý gökyüzü ama dökemedi acýsýný denize çünkü deniz de çok üzgündü daha fazlasýný taþýyamazdý istese bile
fýrtýnalarý bekleyen o görkemli kiþi de anladým ki vazgeçmiþti direnmekten doðanýn öfkesine dur diyecek kimse de kalmamýþtý geride o son büyük savaþ için hazýrlýk yaparken gökyüzü diþlerini biliyordu þimþekler ve ben öylece dinliyordum bir býçak gibi sivrilen fýsýltýlý seslerini gecenin içinde
artýk ne kaçmaya gerek vardý ne de bir kurtuluþ fikrinin peþinde sürünmeye tek isteðim son kez tüm ihtiþamýyla kabaran denizi izlemekti öylece
yaradýlýþtan bile eski yaralý bir kayanýn üzerine oturdum ve sonunda avuçlarýmý açýp yalvardým gökyüzüne ama dilimde hiçbir dua yoktu tanrýya yalvarmak deðildi çünkü derdim avuçlarýmda býraktýðý yalnýzlýðý geri almasýný istiyordum sadece
y kuþaðýndan
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.