karanlýða aþýk yedi gülün en kýrmýzý olanýydý kalbimde dikenini bileyen okunmasý yasaklý kara kitabýn sýrrýný açýkladýðý kayýp sayfasýydý kaderimi gizleyen zihnimdeki sýnýrý silinirken siyahla beyazýn kaç dedi bana gecenin içinden bir ses kaç artýk kendini kurtar ama ayaklarým yoktu benim günahlarým kesmiþti ayaklarýmý sanki özümden
uzun süredir bedenim çamura saplanmýþ ellerim ise sadece çürümüþ toprak kokuyordu köklerim susuzluktan kurumuþ inancým yalnýzlýktan inlerken sev dedi içimdeki ölgün aþýk sev artýk kendine çektirdiðin yeter ama hatýrlatmadý bana nasýl koklayacaktým ki çiçekleri canlarýný küstürmeden
farkýndaydým varlýðýmdan geriye kalacak o karanlýk mirasý saklayabilecek bir kuytu yaratmamýþtý yaradan ne kadar çabalasam da kalbim bu aðrýyý daha fazla taþýyamayacak kadar yorulmuþtu özünden býrak dedi bulutlarýn arasýndan bir ses býrak artýk kendini kurtul derdinden ama söylemedi topraðý kurutmadan nasýl kurtulacaktým içimdeki zehirden
sonunda binbir gecenin kimsesizliði çürütürken bedenimi dayanamadý bir gidiþ yazmaya baþladý ayaklarýma ucu kana bulanmýþ kalem cesur ol dedi bana topraðýn altýndaki bir ses cesur ol ve sonunu kabullen her þey zifire bulandýðý o an kaybettiðin umut bulacaktýr seni yeniden ama göstermedi o da bana nasýl dik duracaktým ki ayaklarým kesilmiþken
y kuþaðýndan
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.