Söyle Bana Anne

Umut saklýydý hayat kýrýntýlarýmda,
Uçtum uçtum da kondum yüksek bir daða,
Sustum ve adýný duydum yolun sonunda,
Benim sustuðum sendin sabahlarca.

Yok oldum, tekrar var olabilmek adýna,
Geceler öylesine derin ki, bakma öyle bana
Hani o iç çekiþler var ya, gülüþlerde saklý
Oyuncak oldum en sonunda.

Seslendim gökyüzüne, saklandým sessizliðe
Annenin kýyamadýðý yolda yolcu þimdilerde
Karýþsam yaðmur yaðmur tanelerine,
Gülmek de yalan oldu þimdi anne?

Gerçekten gülebilmek umuduna karýþýp,
Rüzgârlar kýyýya vururken akla kara saçýlýp,
Bülbül gibi öterek güle ulaþýp,
Gerçeklerden kaçmak mümkün mü anne?

Can bedenden ayrýlýrken can yanar mý?
Ardýndan bakanlar hüzne dalar mý?
Çok geç olmadan bir mektup yazar mý?
Söyle bana anne kaybolmuþsa arar mý?

Sosyal Medyada Paylaşın: