Gökyüzünde asýlý kalmýþ Ve düþünce toprakla bir Binlerce düþ ölüsü Topluyorum geceden. Gözüyle bakan Eðri kemiklerimi ayýplar. Gönlüyle bakan Yaþ döker, Pay ederek acýmý, Kendine saplar.
Aklýmdaki hatýraný Sökerek kerpetenle Bir çerçeve yapýp Salona asasým gelir. Büyür içimde bütün duvarlar. Odalar boþ, boþ olan bütün boþluklar Yokluðunu sayýklar.
Baktýkça bakasým gelir Umumi bir aynada Gördüðüm yansýmama. Gözlerimi öperim, Sessiz bir hýçkýrýk kopar. Eðilirim eðildikçe, Aðýrýrým ,yarayým büsbütün.
Bir gölge gibi düþer üstüme ellerin, Ve yüzün gerginleþir, yansýman kýrýlarak. Yaklaþýp sýrtýmý yoklayarak, Bir arayýþ, Telaþlý bir koþuþturma baþlar. Usulca eðilirsin kulaðýma, "Hangisi benim hançerim?"
Hissederim tanýdýklýðý parmak uçlarýnda. Bir yaz esintisi, ýlýk ve serin. Bu eller,bu korkuluk sessizliði benim, Bu zamansýz hýrçýnlýk da. Göz kapaklarýmda beliren Ah güzel çizgilerim.
Bir kayadan oyulmuþ Cehennem konakladýðýn. Daðýlarak bir toprak gibi yiten Yalnýzca sensin kalbim!
N.K
Ýzmir-2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sihirli Kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.